رنج دوران برده‌ایم...

او مردمی نبود، خود مردم بود

حامد عسکری - شاعر و نویسنده
تاریخ: ۰۵ خرداد ۱۴۰۳ - ۰۵:۴۲

قطعه شعر نادر ابراهیمی را محمد نوری به طرز شگفت آوری اجرایش کرده است و می گوید : ما برای پرسیدن نام گلی ناشناس چه سفرها کرده ایم، چه سفرها کرده ایم ما برای بوسیدن خاک سر قله ها چه خطرها کرده ایم، چه خطرها کرده ایم ما برای آنکه ایران گوهری تابان شود خون دل ها خورده ایم خون دل ها خورده ایم و من هر بار این اجرا را می شنیدم با خودم می گفتم بوسیدن خاک سر قله ها چه تقدسی دارد و چه کار کردی شاعر قرار بوده از این رفتار مقدس و مناسکی بکشد که چه خطرها کرده ایم را بعدش آورده و ادامه داده است. شاعر روح آگاه زمانه و موقعیت خویش است. شاید آن موقع خود ابراهیمی هم فکر نمی کرد پرسیدن نام گلی ناشناس یا بوسیدن خاک سر قله عین به عین و فریم به فریم اجرا شود و هم سفر کنیم و هم خطر. ما برای پرسیدن نامش و پیدا کردن و بوسیدن خاکی که بالگرد حامل آن هشت گل پرپر بود سفر کردیم. خطر کردیم و یافتیمش. ما یعنی ما مردم. مردم، دقیقا تأکید می کنم مردم، رئیس جمهوری را که ساعت ها در مه و جنگل و ابر گم شده بود پیدا کردند. حاجاهاردسن را همه مان دیدیم. شنیدیم. استیصال آن صدای سال خورده که به آذری می گفت: حاج آقا کجایی و پاسخی نمی آمد. راستش اینکه می گویند رئیس جمهور مردمی را نمی پسندم! یک جوری الصاقی و لم یتچسبک است! توریستی است، مقوایی است، رئیسی مردمی نبود. مردم بود، خود مردم. همین مردم هم برای رفتن یکی از خویش همه دل خویش را آوردند. خود مردم پیدایش کردند. خود مردم تشییعش کردند و خود مردم به خاکش سپردند. این مملکت کم داغ ندیده. کم خون ندیده و همان خون ها هم ضمانت و بیمه روزگار ماست. تدفین آقای رئیس جمهور را آمدم مشهد. هتل ها هم شب قبلش رایگان شده بود، مشهد سنگ تمام گذاشت. توی حیاط خانه ات کفش هایت را پایت کرده بودی یکی از تشییع کنندگان بودی از حجم انبوه جمعیت. رئیس جمهور بر شانه های فیض ا... که نگهبان ساختمان بود، آقا منوچهر که بقالی اش را بسته بود و از طلاب آمده بود، بر شانه های رضا که در سبزوار تراکتورش را صبح روشن کرده بود پی رزق حلال و دلش طاقت نیاورده بود وسط زمین تراکتور را خاموش کرد و نشست توی پیکانش و تا مشهد آمد راهی خانه آخرت شد. راستی به این فکر کرده اید : حدود یک هفته است رئیس جمهور نداریم، سکاندار سیاست خارجی نداریم. مجلسمان در حال انتقال به نمایندگان جدید است و عملا رئیس قوه مقننه هم نداریم. اما ساختار و امنیت چنان درهم تنیده و محکم است که مردم این «نداریم» ها را حتی احساس هم نمی کنند.

+ چه روزهای عجیبی رو می‌گذرونیم. مملکت بدون رییس جمهور و رییس مجلس و وزیر خارجه...چه آدم هایی رو از دست دادیم، هیچوقت فکر نمیکردیم تقوا و سیاست یکجا جمع شدنی باشه. ولی تو نشون دادی که میشه ، آقای ابراهیم رئیسی

چه شب بدی بود یکشنبه شب ۳۰ اردیبهشت. خواب و بیدار بودیم و به این فکر میکردیم که تو الان کجایی، توی سرمای صفر درجه ورزقان هنوز امید داشتیم که زنده باشی، امید داشتیم به معجزه. اما تو قرار نبود بمونی. قرار نبود این چهار سال رو به انتها برسونی. خدا تقدیر دیگه ای برات رقم زده بود آقای ابراهیم رئیسی...خوش به حالت که عاقبت به خیر شدی. همین.