پنجاه و دو

فلانی و فلانی به هم زدند. "به هم زدن" شما را یاد چه می اندازد؟ اگر بخواهید جای فلانی و فلانی اسم بگذارید چه می گذارید؟ امین و اکرم، سعید و سهیلا، مهران و یلدا، سامان و ملودی، شایان و شهرزاد. به هم زدن از آن دسته اعمالی ست که آدم با شنیدنش یاد یکی و جنس مخالفش می افتد. چیز عجیبی هم نیست. بیشتر زنان و مردان با هم آشنا می شوند که دیر یا زود به هم بزنند. چون انسان های بی نقص کمی در جهان هستند که می شود تا ابد به دوستی و رابطه با آنها ادامه داد. می دانید که از چه حرف می زنم...
"کیس های مناسب" زیبا هستند، خوشتیپ و قد بلند و پولدار و حالا سیکس پک نه، اما دو سه پک هستند و دستشان به جای جیب دیگران در جیب خودشان است و می شود با آنها ساعت ها حرف زد و دچار روان پریشی حاد یا انحراف جنسی و اعتیاد نیستند و بعد از کافه و رستوران به دختره نمی گویند دُنگ ات را بده یالا، و از آن دخترهایی نیستند که به دعوت همه مهمانی ها جواب منفی می دهند و باید راس ساعت 8 و بیست دقیقه خانه باشند. کیس های مناسب به جای «نه» به همه چیز بله می گویند. پسره: بریم شمال؟ دختره: بله. دختره: بریم خرید؟ پسره: بله. پسره: شب میای پیشم؟ دختره: بله. دختره: توی فیسبوکمون این ریلیشن شیپ بزنیم؟ پسره: بله. دختره: عکسمو می ذاری توی پیجت و یک کپشن عاشقانه بنویسی و بگی بعد از آشنایی با من دوباره متولد شدی؟ پسره: جَهَندم، بله.
کیس های مناسب «نه» در کارشان نیست. و شما چند نفر را در این جهان می شناسید که نه در کارش نباشد؟ و دهانش بو ندهد و توالت فرنگی خانه اش جرم نبسته باشد و خسیس نباشد و «دُنت تاچ می» ورد زبانش نباشد و مادرش از شما متنفر نباشد و در جواب به «دوستت دارم» «مرسی» نگوید و توی کمدش کس دیگری مخفی نشده باشد و مشاجره را به مثابه مسواک و روزی سه بار نبیند و خنگ نباشد و بی مزه نباشد و از تعهد نترسد و در دنیای دیگری زندگی نکند و دوستانش برایش نقشه زندگی ترسیم نکنند و ایرادگیر و حسود و اهل غر و نق نباشد و میل به تبدیل زندگی به جهنم را نداشته باشد. آدم ها برای همین چیزها به هم می زنند دیگر، نه؟
این که یک زن و مرد به هم بزنند و رابطه شان را برای همیشه تمام کنند، طبیعی و شدنی است اما برای دو دوست هم جنس کار پیچیده ای ست. برای دو دختر یا دو پسر که مدتی ست با هم دوست هستند، به هم زدن کار سختی ست. آنها نمی توانند به هم بگویند «ببین ما به درد هم نمی خوریم» یا «می دونی چیه؟ تو خیلی خوبی، ایراد از منه. تو لیاقتت بیشتر از این هاست»
دوستان هم جنس سخت می توانند ایرادات رابطه را به زبان بیاورند و بگویند «دیگه نمی خوام ببینمت» یا «دوستی با تو مثل شکنجه ست»، پس بهترین راه این است که کم کم خودشان را نامرئی کنند و تلفن ها را جواب ندهند و یک گوشه منتظر بمانند تا دوستشان در اثر مرگی طبیعی بمیرد و این رابطه به خوبی و خوشی تمام شود.  

analiakbari@

شده قضیه ی من و ح. واقعا نمی‌خوام ببینمش، نمی‌خوام باهاش حرف بزنم، می‌خوام یجوری بهش بفهمونم پاتو از زندگی من بکش بیرون! کاش می‌فهمید.

Depletion...